We hebben allemaal, intra-, extra- én hoofdkantoor-muraal nieuwe koffiemachines. Geen diepvries, getverdemme, da's geen koffie, maar DeEchte koffie, versgemalen. Door de koffiekabouter achter het plastic plaatje.
Als je tenminste een waterleiding hebt.
En dat hadden we niet allemaal.
En dan komt het.
Het koffieapparaat werd gebracht en met de zelfde gang weer meegenomen. De oude kon blijven staan. Geen water. Geen leiding. Geen koffie. Eigen schuld, dikke bult.
Zelfsturend betekent dat je zelf achter je koffieprobleem aan gaat. Zoeken wie je moet hebben, onderhandelen met de beheerder van Prinsenhof. Kan een kop koffie "van vóór" (de koffiecorner) goedkoper? En dus in plaats van het ViVa!apparaat.
Dat blijkt niet tegen de 7 cent per bakkie vers van de koffiekabouter op te kunnen.
Wat kost een waterleiding. Wanneer kan dat aangelegd worden, kan dat uberhaupt aangelegd worden... vragen, vragen. Keuzes...
En ondertussen waren we door onze laatste pakken (lekkere) diepvrieskoffie heen.
Zoekacties leverden nog een paar verdwaalde pakken op, maar uiteindelijk: op = op.
De DE pruttelpot werd van huis meegenomen en om beurten bracht een collega een pak koffie en filters mee.
Er was een hotline richting afdeling Facilitair, en na drie weken moest de manager Catering uitsluitsel brengen.
En die is er!
Er komt een apparaat dat gevuld kan worden bij de kraan. Verrassend! Kan er elk moment zijn.
Dit moment was bijna twee weken geleden.
Ik heb hem nog niet gezien.
Het heeft wel wat huiselijks, dat gepruttel 's morgens....
Waar men zich wat betreft het koffieapparaat het meest druk om maakte is dat men geen invloed heeft op wat er gebeurt. Of denkt te hebben.
Er zijn genoeg situaties waar je geen of weinig invloed op hebt. Waar je last van kan hebben.
Neem als voorbeeld het weer. Je bent er altijd bij betrokken maar je hebt geen invloed op wat er naar beneden komt. Regen, sneeuw. Of invloed op de temperatuur zoals hitte. Daar kun je je bij neerleggen en je er naar over voelen, je kunt ook kijken wat er nodig is om invloed te hebben op het toch lekker voelen. Zorg voor goede kleding, een airco of speel in de sneeuw. Je invloed kan dus gericht zijn op andere zaken dan het onderwerp zelf. Indirect oefen je wel invloed uit. En dat voelt goed.
Dit is de kern van wat "de cirkel van Betrokkenheid en Invloed" van Stephen Covey beschrijft.
We hebben dit als thema gebruikt in de laatste teamcoachingssessies.
De ruimte waarin we zaten stelde "de betrokkenheid" voor. De cirkel van Invloed hebben we met tape op de grond geplakt en naar aanleiding van een werkthema kon je een plek innemen binnen of buiten de cirkel. Des te meer je richting de kern van de cirkel ging staan des te groter voelde je jouw invloed op het thema.
Dit was de basis van de gesprekken die ontstonden. Waarom sta jij daar en niet meer in het midden?
Verhelderend en ook confronterend. Wat doet het met je dat je weinig invloed denkt te hebben. Of als blijkt dat je collega meer invloed denkt te hebben dan jij. Of juist minder en diegene duidelijk niet tevreden is of zelfs loopt te klagen ....Wil je jouw invloed vergroten en wat is daar dan voor nodig?
Het levert bewustwording op wat jouw plek in je team met je doet. Ben je tevreden of wil je een andere plek? Hoe pak je dat aan? Hoe werk je samen aan een stabiel en evenwichtig team?
En vooral: het nemen van verantwoordelijkheden. Je bent met elkaar eigenaar van je team. Neem met elkaar ook de regie. Durf!
Verder was er natuurlijk Sensation bij ViVa! .
Wow, wat een feestje. Geen dip viel er in, behalve dat de stoppen doorsloegen in de Wolter Kroes-hoek. Links en rechts, boven en beneden werd je geprikkeld door geluid, beeld, kleuren, mensen in fuchsia-roze en oranje. Hapjes, broodjes, bakken bitterballen, onbeperkt. Drankjes werden met recordsnelheid ingeschonken en opgedronken.
Als je een mens vraagt: teken zonder beperkingen je ideale personeelsfeest, is dit het feest wat mensen willen. Geen kans op eenzame stille momenten. Zelfs niet op het toilet. Het was vooral een feest wat "door" ging.
Max 4 personen op de foto...het is even overtuigen...dan passen en meten
Groepjes zag je voorbij schuiven. Plezier maken. Soms deed men een stap naar links of naar rechts, naar iemand in een ander groepje, maar toch altijd weer veilig terug naar je eigen groep. Groepje in tweeën, maar na enige tijd toch weer samen. Veilig. Zo werkt het. Op teamniveau, op organisatieniveau en welk netwerk om je heen je maar wilt.
Als ik "naar buiten" kijk ben ik verrast. Wat gebeurt er veel. Rond de cliënt wordt aan alle kanten van alles georganiseerd. In het land. Bij ViVa!. Persoonlijk, als team en ook digitaal schieten de mogelijkheden uit de grond. De website van JGZ, I-finder, Zorg-op-afstand met I-pads, werken in de cloud. Zorg en werken wordt steeds kleurrijker en "vrijer", grensverleggend. Lees de ViVa! Aktua en zie het aantal pagina's waar het inmiddels uit bestaat.
De kunst is om de juiste ideeën met elkaar vorm te geven. En je niet te laten verleiden en overspoelen door "al het lekkers in de snoepwinkel". En je vooral af te blijven vragen: "wat heeft onze cliënt er aan?". Voordat zaken als beheer, productie etc aan de orde komen: deel ideeën met elkaar! En maak keuzes.
Terwijl ik dit schrijf volg ik op internet een congres van Invoorzorg over Zorg-op-afstand. Interessant. Zowel de inhoud van het congres als de manier waarop je het live kunt volgen via een Livestream.
Met binnen bereik een bakkie koffie....
En via Twitter kan ik zelfs invloed uitoefenen.
Voelt goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten