Te lang. Eigenlijk.
Maar zo loopt het.
Maar, zoals we inmiddels geleerd hebben: oplossingsgericht werken. Niet te lang stilstaan waarom iets gebeurd is, wat de reden is of wie schuld heeft. Maar vooruit denken: wat heeft dat wat we gedaan hebben, opgeleverd en wat is er nodig om ons doel te bereiken? Wat gaan we doen, ga je mee?
De roadshows voor de thuiszorgteams zijn geweest. Ron heeft zijn verhaal verteld, op zijn "Ron's". Collega's uit de al gestarte teams hebben hún verhaal verteld, op hun "team's". Dat komt aan, je vertelt het aan elkaar, niet tegen elkaar. En collega's uit de teams Castricum/B/L of Prinsenhof waren gekomen om vragen vanuit de groep te beantwoorden.
Dat waren er bij het ene team meer dan bij de andere. En zo op het eerste gezicht waren dat er niet veel. Maar in de gangen, achteraf via mail of telefoon of gewoon bij de DEKA markt, bleken juist de meest kleine vragen reden te zijn om met elkaar aan de praat te raken. En ervaringen uit te wisselen.
En, zoals zo vaak gezegd, blijken gesprekken "bij het koffieapparaat" meer op te leveren dan een bewust georganiseerd teamoverleg. We hebben net nieuwe koffieapparaten, dus grijp je kans.
In Prinsenhof gaan we gestaag door. De Kerst was een rustmomentje in het ontwikkelen en zo kwam iedereen, voor zover mogelijk, wat tot rust.
Daarna barstten de aktiviteiten weer los. Soms zo, dat men zich afvroeg... nou ja, pfff, woorden overbodig. Ook nieuwe clienten, zware clienten kwamen in beeld. Met alle enthousiasme en zelfstandigheid die een ieder inmiddels in zich heeft, is dit opgepakt.
Daarnaast sloeg ook, net als bij jullie, de griep toe en werd één van onze verpleegkundigen helaas voor langere tijd ziek. Dit verlangde nieuwe inzichten: hoe kun je dit met elkaar gaan oplossen, hoe pak je dat aan?
Ondertussen hebben we bijzondere visites gehad.
De eerste begon met een (we schamen ons....) ehh, vooroordeel....:
Inleiding: zodra er maar adem gehaald wordt om het woord "geld" uit te gaan spreken, dat signaal hangt nog ergens op ruggemergniveau, schiet de zorgmens al in zijn allergie.
Dat gebeurt als een accountant aanbiedt om in ons team mee te denken in onze zoektocht om een nieuwe manier van registreren acceptabel te maken. Samen te bekijken wat er nodig is om het proces van thuiszorgwerken zonder PDA op een zo simpel mogelijke , maar transparante en waterdichte manier neer te zetten. En dan de brug naar de RvB te willen zijn voor je plan en meewerkt om te zoeken of deze werkwijze te vertalen is naar het grote geheel... En daarbij een humorvolle, enthousiaste, gezellige man blijkt te zijn...
Die meedenkt, adviezen en complimenten geeft. Dan blijkt pas bij het in scherven vallen van het plaatje van een "accountant in de ogen van een zorgmens" dat ik een vooroordeel had. Gelukkig bleek ik niet de enige. Betrapt!!
Ook zijn er gesprekken gevoerd met iemand van het Zorgkantoor van Achmea.
Het vervolg hiervan is inmiddels te merken op hoog niveau. Tijdens de materiele controle over 2 weken op de Grote Hout, worden de resultaten van onze "planning=registratie" proef meegenomen. Marjolein Backer heeft inmiddels het traject in een strak plan gegoten. Wij leveren onze werkwijze en bewijzen daarvan aan. En hier zijn we eigenlijk best heel trots op.
De volgende visite was ook het vermelden waard. Zonder vooroordeel :-).
Lucien van Ruth en Marijke van Holland kwamen koffie drinken en Lucien vroeg het team het hemd van het lijf over de ervaringen, do's en dont's. Na een jaar was er veel te vertellen. Men kon vertellen door terug te kijken met een overzichtsverslag. Na een uur ging hij nog steeds lachend, de deur uit.... en we zitten er allemaal nog :-) Het blijft zó leuk om te vertellen over de dingen die je doet vanuit een overtuiging. Je kunt je voorstellen hoe dat er aan toe ging met 1 man en 15 vrouwen. Verder commentaar overbodig.
Hij komt ook bij jullie langs, beloofd is beloofd.
We kregen visite van collega's van Lunetten, Plantage, Lenie Veldt, coaches die in Rotterdam en Purmerend gaan starten die ons viavia gevonden hadden om informatie op te doen. Ingrid Dubbeldam die de "foto" (nulmeting van je team vlak vóór het moment dat jullie starten) gaat maken. We denken mee met de aanschaf van nieuwe software, mogelijkheden van social media (ooit van de 'Twitterkliniek" gehoord?) en het project "Bereikbaarheid". We overleggen met de nieuwe bedrijfsartsen over de benadering van de routing ziekteverzuim, gaan weer aan het werk met een nieuwe HR adviseur. Starten mee met het traject professionalisering.
Het zou bijna een saai stuk worden.... en we snappen jullie als je je afvraagt, wanneer heb je nog tijd om te werken... dat vragen wij ons soms ook af, en tóch gaat dat. Omdat dat wat we in het kader van WijkZorg doen, past in ons werk met de client. Eén op één kunnen we dat wat we bedenken en uitproberen, direct toepassen in ons werk met de client. Dit maakt het zo interessant, leuk, het doen waard.
En als ik naar de uitslag van de clientenquete van najaar 2012 van Prinsenhof kijk, zeker voor onze mw Beentjes de moeite waard. Hoe zweverig het soms ook klinkt, daar doen we het toch voor?
Zoals ik ook met Willy van Eerden besprak n.a.v. haar waarnemen en starten met teams Plantage... "Ga het gewoon doen" ....
En dat geldt voor ons allemaal.
Ga het gewoon doen of ga gewoon door.
En vergeet niet aan te geven wat je daarvoor nodig hebt! Wat je nodig hebt, daar kun je op rekenen.
En dat kan ook op zijn tijd gewoon een visite van iemand zijn.
En soms krijg je zomaar een kadootje: een fantastisch lekkere taart omdat we aan de Roadshows meegewerkt hebben....
