de wijkagent

De wijkagent kwam dus buurten.
Wat vooraf ging....
Petra, één van de wijkverpleegkundigen belde een rondje "wijkgenoten". Om voor te stellen met elkaar eens te kijken wat we voor elkaar kunnen betekenen. Stichting Welzijn, de wijkcoordinator, de wijkagent, de huisartsen van praktijk PRH.
Niet dat dit nooit eerder is gebeurd, maar soms moet je zelf de regie nemen om iets wat je wilt of nodig vindt, van de grond te krijgen en, vooral,  te houden.
Zo ook dit. Want ook wij hebben dit laten verwateren.
Dus, rondje bellen.
Nou, gezellig hoor. Hij stapte gelijk op de mountainbike van het Rijk, reed zijn tweewieler annex schild annex wapen annex milieuvriendelijk "ik-nader-je-overal-en-geruisloos-en-grijp-je"-vervoersmiddel de Prinsenhof in. Verbaasd nagestaard door de vrijwillgers die in de hal aan een kopje thee zaten.
Want, er wordt nog wel eens wat gepikt voor de Prinsenhof, dus je fiets het liefste in je achterzak. Ook de wijkagent weet dat.
Stoere helm van het Rijk op de tafel, wil je koffie, ja, en daar zaten ze.
Jan Knaap en de wijkverpleegkundige. En wij. Nieuwsgierig als we zijn.
Sensia en WijkZorg was een leuk setje. Dit niet minder.
En ja, ik denk dat we veel voor elkaar kunnen betekenen, meer dan we in eerste instantie zullen denken.
Meer blauw op straat, meer blauw in de Prinsenhof. Staat leuk bij oranje.
Laat ook dat maar groeien.
De afspraak staat.

Er is een nieuwe buurtkrant voor de SOMA wijk, waar Prinsenhof Oost en West huist en werkt.
Ziet er leuk uit, echt voor de buurt.
Na wat heen- en weer gemail heeft de redactie een plekje voor ons vrijgemaakt. Het bleek later een hele pagina te zijn.
Dus met een deadline van een dag voor ogen een stukje gemaakt, zo uitnodigend mogelijk voor mevrouw (en meneer en kinderen) Beentjes. Op ons verzoek een leuke foto van een paar Oost- collega's met fiets er bij.
Mensen gaan dan toch in een krantje kijken of ze iemand herkennen "Die, kijk die!... die komt óók bij míj. Die is zó lief. En doet altijd even een peukie... Komen ze ook bij jou? Nee? Moet je hún bellen... hier heb je hun nummer..." Tja, zo gaat dat.
Hoop je.
Er staat ook een stukje in van de Snackbar Knabbel en Babbel op de Hendrik Mandeweg. Ze missen het buurtgevoel van vroeger. Op de vraag, wanneer heb jij een geslaagde dag antwoordt de eigenaar `als er iemand naar binnen kijkt en lacht. En even zwaait` . Wat is het leven simpel en wat doen we vaak moeilijk.
Is het ook niet één van onze taken als wijkverpleegkundige om als cement te zijn in onze buurt?

   

Er zijn inmiddels bestellingen weg voor een groot naambord voor het raam aan de straatzijde, nieuwe foto's van de teams zijn gemaakt. Een collega vond een briefje onder haar ruitenwisser met de tekst: "Wil je me bellen. Heb je even nodig maar weet niet hoe ik je moet bellen. Groetjes mw Beentjes, weet je nog wel, van de Munnikkenweg..."  Dit heeft geleid tot het maken van kaartjes om uit te reiken als iemand uit zorg gaat zodat wij binnen bereik blijven als het nodig is.
De nieuwe situatie leidt ook weer naar nieuwe ideen en wegen om geintegreerd te raken in de wijk.
Dus, de teams zijn er aan toe om naar buiten te gaan.
Mooi is dat.

De werkgroep van het expertteam wordt gevormd. Ook daarmee komen we steeds meer naar buiten. Misschien iets minder snel dan in eerste instantie gewenst, maar wel goed doordacht. Het startschot is gegeven en we zetten net met ons laatste been af op ons startblok. En dat geldt ook voor de andere werkgroepen van de programmagroep WijkZorg. Afwisselend zal het een gezamenlijke race worden en een estafette. We zijn gestart met het eerste.

We spreken nogal wat collega's uit de organisatie. Op oogstdagen, bij een kick-off, bij de supermarkt.
En als we zeggen "kom eens kijken" weet dan dat dat geen loze kreet is. Je bent altijd welkom om een kijkje te komen nemen en met je collega's van gedachten te wisselen.
Het enige probleem wat we hebben als je komt, is het nieuwe ViVa!brede koffiezetapparaat. Er is geen waterleiding in onze teamkamers.... dus als je nog een laatste pak diepvrieskoffie hebt....
Dan kan de wijkagent ook nog eens langskomen.

Of we halen koffie  bij de snackbar... Goed voor het wij(k)gevoel.


Over de nieuwsgierigheid naar de meer technische kant van onze zelfsturende teams de volgende keer. Wat doen we met onze productiviteit, hoe leren we zien waar we op moeten letten, hoe krijgen we grip op ons huishoudboekje. En hoe leuk het is als je de gevolgen gaat zien. Want daar zijn we nu met zijn allen wel aan toe.