Herfst en oogsten

En dan is het herfst.
De vakanties zijn om en ik durf haast niet om me heen te vragen hoe iedereen het weer voor elkaar heeft gebokst om alle route-eindjes aan elkaar te knopen. Binnen onze teams, en buiten onze teams.
Ik denk dat ik ook een kort, schouderophalend antwoord zou krijgen. De creativiteit wordt zó veelzijdig dat je je achteraf niet eens meer kunt herinneren wat je nou precies gedaan hebt. Procedures en afspraken verdwijnen in deze weken bewust of onbewust naar de achtergrond.
Maar, we zijn weer boven water. En bij de collega's die ik spreek voert toch wéér de trots van "we-hebben-het-weer-geflikt" de boventoon.
Zoals elk jaar.
Zelfsturing of niet.
Manager of coach.
ViVa! of welke andere zorgclub dan ook.
Kabinet of niet.

Oogsten doe je in de vroege herfst.
Het aanbod is groot, de prijs is laag. Wat je niet oogst gooi je weg. En dat is zonde.
Volgens de natuur al sinds heugenis de juiste tijd om je voorraad aan te leggen zodat je de winter die er aan komt het hoofd kunt bieden.
Zorg altijd dat je verschillende producten oogst. Een hele winter gedroogde eland eten zoals ze die vangen in Alaska, daar word je niet blij van. Maar, voeg je producten samen en je krijgt verrassende combinaties.
Durf dus te oogsten en laat je verrassen!
Op 13 september was het oogstdag voor ViVa! met de programmagroep WijkZorg.
Zo' n 30 collega' s uit de zorg en ondersteunende diensten kwamen bij elkaar om de initiatieven, ideeen en ervaringen van diverse teams met zelfsturing uit te wisselen.
Een van onze wijkverpleegkundgen vertelde enthousiast over haar nieuwe rol als wijkverpleegkundige. Wat er voor haar, haar team en vooral voor de client veranderd is. Wat er bereikt is, hoe zij dat hebben gedaan, waar zij nog aan werken. En aan twijfelen. Maar vooral waar zij trots op is.
En hoe van het één het ander komt. Het sneeuwbaleffect. Het is het begin van een groeiproces en bewustwording waar iedereen zich over blijft verbazen. En het is vooral leuk!.
Wat bleek was dat, ondanks dat elk team op zijn eigen wijze invulling hier aan gaf, de basis, het doel en de werkwijze grotendeels overeen kwamen. En dat al die ervaringen en ideeen goed te gebruiken zijn om met elkaar een format, een kader te maken waar de uitrol van WijkZorg over de rest van de organisatie houvast aan gaat hebben. Om, met behoud van de eigen team-identiteit, de stap te zetten naar zelfsturing maar niet met alles zelf het wiel uit te hoeven vinden. Het besef en de veiligheid dat je het niet alleen hoeft te doen.
Er is zoveel ervaring in hoe het kan, maar ook wat beter niet. Doe je licht op en vraag! Zonde om al die kennis en creativiteit die al geoogst is niet te delen.
In Twente en Duitsland houden ze " Stoppelveldfeesten". Wij houden het bij de Oogstdag.
Het vervolg hierop, om met elkaar het format te creëren, is gepland.

Ondertussen gaan wij als teams PRH verder. Elke dag een stap. Soms groot, soms klein, soms geen, soms achteruit.
Maar voorlopig schoof ik vorige week wel aan bij het gezamenlijk teamoverleg Oost/ West, welkom geheten als "Gast", met mijn agendapunten.
Waarvan ik overigens meer dan de helft van mijn lijstje kon schrappen omdat zij genoemd werden bij de "mededelingen" of op de agenda bleken te staan.
En waar Monique, onze leerling niv 4 de voorzitter was omdat men vindt dat dit een leeropdracht is. Een rol die zij goed blijkt te beheersen. Zij vat mijn verhaal samen, pikt de highlights er uit en checkt of ze het goed begrepen heeft. En ze houdt de tijd in de gaten. Ik ben te lang van stof, zelfs met de helft van mijn punten... in het belang van de tijd.... vertel iets nieuws... :-)
Of ik bij het hele overleg wilde blijven.. dat mocht ik zelf weten. Ik geloof wel dat ze het leuk vonden dat ik bleef....
Zo gaat het nu. Schrik er van of bedenk hoe snel het gaat met de ontwikkeling van onze teams.
En het leukste is: men vindt het al de normaalste zaak van de wereld.
Ik heb nog steeds een grijns van oor tot oor als ik dit opschrijf. En bedenk me alleen maar:  het werkt! En het is de investering waard.



Ik wil nog een verhaal vertellen over de wijkagent.

Dat was leuk, die kwam buurten.
En over de nieuwe SOMA buurtkrant.

Maar, dat vertel ik de volgende keer, het moet wel leuk blijven...:-)
Ik ben écht te lang van stof.